Blog
Schaatskoorts en saucijzenbroodjes
01 maart 2018
- Waarom tradities belangrijk zijn -
Er is Siberische kou in het land en we zijn direct in alle staten. Misschien kunnen we weer natuurtochten schaatsen!!! Er werd zelfs heel even gedroomd over een Elfstedentocht. Wat is dat toch, dat we zo massaal euforisch worden van zoiets eenvoudigs als schaatsen? In het buitenland snappen ze al helemaal niets van onze fascinatie voor natuurijs. Waarom op sloten en plassen gaan schaatsen als er ook een kunstijsbaan voorhanden is, zonder scheuren of wakken?
Traditie
Het zit ‘m in de traditie. Een eeuwenoude in dit geval, want schaatsen doen we al vanaf zeker vanaf 1300. Uit die tijd dateren de eerste archeologische vondsten die hierop wijzen. Vroeger was schaatsen in ons waterrijke land een belangrijk transportmiddel. Vooral in Friesland liggen veel dorpjes aan het water en deze waren moeilijk bereikbaar. Kinderen moesten soms een uur varen om naar school te kunnen, maar op de schaats legde je hetzelfde stuk af in een kwartier! Flinke vorst en het daarbij horende natuurijs bood nieuwe mogelijkheden en was een lichtpuntje in een lange donkere winter. Traditioneel is de winter in Friesland ook een tijd van familiebezoek, omdat het veel sneller en eenvoudiger ging dan in de zomer. En het gaf ook toen ook al veel gezelligheid, op oude schilderijen vind je al afbeeldingen van koek- en zopietenten.
Identiteit en gedeeld 'oer'gevoel
Tradities en cultureel erfgoed vinden we fijn. Ze verschaffen ons een bepaalde identiteit en ze appelleren aan een gedeeld ‘oer’gevoel. Daar zijn we ons soms niet eens van bewust. Maar ze zijn, zeker bij tradities die we al heel lang kennen, heel sterk en kunnen veel emoties oproepen. Zo heb ik bij een bedrijf gewerkt dat namens jarigen trakteerde op saucijzenbroodjes van de plaatselijke banketbakker. Dat was een traditie die de eerste directeur ooit had geïntroduceerd. De traktatie was exemplarisch voor een belangrijke waarde van de firma: namelijk dat je goed voor je medewerkers zorgt. In die tijd waren dat er een stuk of 12. Het bedrijf groeide en dus ook het aantal traktaties. En ik kan je melden: zélfs saucijzenbroodjes van de banketbakker komen je neus uit, wanneer je er drie per week krijgt voorgeschoteld! Toch duurde het nog een hele tijd voordat deze traditie helemaal werd afgeschaft. Alsof met het verdwijnen ervan, ook een stukje identiteit zou verdwijnen.
Gezelligheid en licht
Schaatsen op natuurijs is ook zo’n traditie. We associëren het met sociale verbinding, met gezelligheid, met licht in de tijd van duisternis en een gevoel van vrijheid. Een traditie die steeds minder vaak voorkomt bovendien, door onze warme winters en dus extra bijzonder is wanneer het wel een keer gebeurt.
Verbindend element
Tradities als verbindend element zijn dus helemaal zo gek nog niet. In een land, een gezin of een binnen een organisatie. Al kan het geen kwaad om ze af en toe te evalueren en aan te passen. Ook onze schaatskoorts is relatief: uit een poll van Weeronline bleek dat 50% van de Nederlanders helemaal niet zit te wachten op extreem koud weer. Sommigen hebben gewoon meer zin in een zachte winter. Of in een lekker bakje fruit in plaats van een vette hap.